سفر یک روزه به سالزبورگ از وین

در نویشتات سالزبورگ، که آندرویرتل نیز نامیده می‌شود، در شمال باغ‌های میرابل، یک محوطه چمن‌زیست مدل‌سازی‌شده وجود دارد، محوطه‌سازی‌شده، به‌اصطلاح Kurpark، جایی که فضای اطراف آندراکیرچه پس از تخریب سنگرهای بزرگ سابق ایجاد شد. . باغ آبگرم شامل چندین درخت مسن‌تر مانند نمدار زمستانی و تابستانی، گیلاس ژاپنی، روبینیا، درخت کاتسورا، درخت چنار و افرای ژاپنی است.
مسیر پیاده‌روی اختصاص داده شده به برنهارد پاومگارتنر، که از طریق زندگی‌نامه‌اش درباره موتزارت شناخته شد، در امتداد مرز با شهر قدیمی قرار دارد و ماریابل‌پلاتز را با ورودی کورپارک به طبقه همکف کوچک، قسمت شمالی باغ‌های میرابل متصل می‌کند. با این حال، قبل از اینکه وارد باغ شوید، ممکن است بخواهید ابتدا یک سرویس بهداشتی عمومی پیدا کنید.

اگر از بالا به سالزبورگ نگاه کنید، می‌بینید که شهر روی رودخانه قرار دارد و از دو طرف با تپه‌های کوچک همسایه است. در جنوب غربی توسط یک کمان دایره ای متشکل از Festungsberg و Mönchsberg و در شمال شرقی توسط Kapuzinerberg.

کوه قلعه، Festungsberg، متعلق به لبه شمالی سالزبورگ پیش از آلپ است و عمدتا از سنگ آهک Dachstein تشکیل شده است. مونچسبرگ، تپه راهبان، از کنگلومرا تشکیل شده و به غرب کوه قلعه متصل می شود. یخچال سالزاچ آن را از بین نبرد زیرا در سایه کوه قلعه ایستاده است.

کاپوزینربرگ، در سمت راست رودخانه مانند کوه قلعه، متعلق به لبه شمالی آلپ سنگ آهکی سالزبورگ است. از صفحات سنگی شیب دار و یک تاج پهن تشکیل شده است و عمدتاً از سنگ آهک داخشتاین و سنگ دولومیت با لایه های درشت تشکیل شده است. اثر پاک کنندگی یخچال سالزاخ به Kapuzinerberg شکل آن را داد.

باغ های میرابل اغلب اولین جایی است که در سفر یک روزه به سالزبورگ از آن بازدید می کنید. اتوبوس‌هایی که به شهر سالزبورگ می‌رسند به مسافران خود اجازه می‌دهند از آن پیاده شوند تقاطع T خیابان پاریس-لودرون با میدان میرابل و Dreifaltigkeitsgasse، ترمینال اتوبوسرانی شمال. علاوه بر این یک پارکینگ نیز وجود دارد، CONTIPARK Parkplatz Mirabell-Congress-Garage، در میدان میرابل که آدرس دقیق آن Faber Straße 6-8 است. این هست از لینک برای رسیدن به پارکینگ با نقشه های گوگل. درست روبروی خیابان در میدان میرابل شماره 3 یک سرویس بهداشتی عمومی وجود دارد که رایگان است. این لینک به نقشه های گوگل مکان دقیق سرویس بهداشتی عمومی را به شما می دهد تا به شما در یافتن آن در زیرزمین ساختمانی زیر سایه درختان کمک کند.

یک پلکان مرمری نئوباروک با استفاده از بخش‌هایی از نرده‌های تئاتر شهر تخریب شده و مجسمه‌های تک‌شاخ، کورگارتن در شمال را به طبقه همکف کوچک باغ‌های میرابل در جنوب متصل می‌کند.

اسب شاخدار حیوانی است که شبیه یک است اسب با یک شاخ روی پیشانی اش می گویند حیوانی درنده، نیرومند و باشکوه است، به طوری که تنها در صورتی می توان آن را گرفت که دوشیزه باکره ای در مقابلش قرار گیرد. اسب شاخدار به دامان باکره می‌پرد، او را شیر می‌دهد و به کاخ پادشاه می‌برد. پله‌های تراس به‌عنوان یک مقیاس موزیکال پرش توسط ماریا و کودکان فون تراپ در Sound of Music استفاده شد.

دو تک‌شاخ سنگی غول‌پیکر، اسب‌هایی با شاخ روی سر، روی پاهایشان خوابیده از «پله‌های موسیقی»، دروازه ورودی شمالی باغ‌های میرابل محافظت می‌کنند. دختران کوچک اما تخیلی از سوار شدن بر آنها لذت می برند. تک شاخ ها به طور ایده آل روی پله ها دراز می کشند تا دختربچه ها بتوانند مستقیماً روی آنها قدم بگذارند. به نظر می رسد حیوانات دروازه به تخیل دختران دامن می زنند. یک شکارچی فقط می تواند اسب شاخدار را با یک باکره جوان خالص فریب دهد. جذب اسب شاخدار توسط چیزی غیرقابل توصیف.

باغ میرابل یک باغ باروک در سالزبورگ است که بخشی از مرکز تاریخی میراث جهانی یونسکو در شهر سالزبورگ است. طراحی باغ های میرابل به شکل فعلی توسط شاهزاده اسقف اعظم یوهان ارنست فون تون به سرپرستی یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ سفارش داده شد. در سال 1854 باغ میرابل توسط امپراتور فرانتس جوزف به روی عموم باز شد.

کاخ میرابل در سال 1606 توسط شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش برای محبوبش سالومه آلت ساخته شد. «پلکان مرمری باروک» به تالار مرمر کاخ میرابل منتهی می شود. پلکان معروف چهار پرواز (1722) بر اساس طرح یوهان لوکاس فون هیلدبرانت ساخته شده است. این مجسمه در سال 1726 توسط گئورگ رافائل دونر، مهمترین مجسمه ساز اروپای مرکزی در زمان خود ساخته شد. به جای نرده، آن را با جان پناه های تخیلی ساخته شده از قوس های C و حلقه هایی با تزئینات پوتی محکم می کنند.

قد بلند، با موهای قهوه ای مایل به قرمز و چشمان خاکستری، سالومه آلت، زیباترین زن شهر. ولف دیتریش در طی یک جشن در اتاق نوشیدنی شهر در Waagplatz با او آشنا شد. در آنجا هیأت های رسمی شورای شهر برگزار شد و اقدامات علمی به پایان رسید. پس از انتخابش به عنوان شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش، او تلاش کرد تا از طریق آن به عنوان یک روحانی ازدواج کند. با وجود تلاش‌های میانجی‌گری عمویش، کاردینال مارکوس سیتیکوس فون هوهنمز، این پروژه شکست خورد. در سال 1606 او قلعه آلتناو را که اکنون میرابل نامیده می شود، برای سالومه آلت، با الگوبرداری از «حومه شهر ویل» رومی ساخته است.

بلروفون، بزرگترین قهرمان و قاتل هیولاها، سوار بر اسب پرنده اسیر شده است. بزرگترین شاهکار او کشتن هیولا بود خیال واهی، بدن بزی با سر شیر و دم مار. بلروفون پس از تلاش برای سوار شدن بر پگاسوس، مورد نارضایتی خدایان قرار گرفت کوه المپ برای پیوستن به آنها

فواره پگاسوس که ماریا و بچه‌ها در حین خواندن آهنگ Do Re Mi با صدای موسیقی از آن بیرون می‌روند. پگاسوس، افسانه ای الهی اسب از فرزندان است المپیک خدا خدای دریا، خدای اسب ها هر جا اسب بالدار سم خود را به زمین کوبید، چشمه آبی الهام بخش بیرون آمد.

دو شیر سنگی که روی دیوار سنگر خوابیده اند، یکی در جلو، دیگری کمی بلند شده و به سمت آسمان نگاه می کند، از ورودی طبقه کوچک همکف به باغ سنگر محافظت می کنند. روی نشان بابنبرگ سه شیر وجود داشت. در سمت راست نشان رسمی ایالت سالزبورگ یک شیر سیاه قائم به رنگ طلایی به سمت راست چرخیده است و در سمت چپ، همانطور که روی نشان بابنبرگ، یک نوار نقره ای به رنگ قرمز، سپر اتریش را نشان می دهد.

باغ کوتوله، با مجسمه هایی از سنگ مرمر کوه Untersberg، بخشی از باغ باروک Mirabell است که توسط Fischer von Erlach طراحی شده است. در دوره باروک، افراد بالغ و کوتاه قد در بسیاری از دادگاه های اروپایی به کار گرفته می شدند. آنها به دلیل وفاداری و وفاداری خود ارزش داشتند. کوتوله ها باید همه بدی ها را دور نگه دارند.

بوسکت معمولی باروک در باغ باروک میرابل فیشر فون ارلاخ، چوبی بود که هنرمندانه تراشیده شده بود. درختان و پرچین ها توسط یک محور مستقیم با گشادهای تالار مانند عبور می کردند. بنابراین این سطل با راهروها، پله‌ها و سالن‌هایش همتای ساختمان قلعه بود و همچنین به روشی مشابه با فضای داخلی قلعه برای اجرای کنسرت‌های مجلسی و سایر سرگرمی‌های کوچک استفاده می‌شد. امروزه سطل غربی قلعه میرابل شامل یک "خیابان" سه ردیفی از درختان نمدار زمستانی است که با بریدگی های منظم به شکل مکعبی شکل هندسی نگهداری می شوند و یک گذرگاه با قوس های گرد. تونل پرچین ماریا و بچه ها در حین آواز خواندن دو ر می دویدند.

لاله های قرمز در طرح تخت گل باروک در باغ بزرگ باغ های میرابل، که طول آن به سمت جنوب در جهت قلعه هوهنسالزبورگ بالای شهر قدیمی در سمت چپ سالزاخ قرار گرفته است. پس از سکولاریزه شدن اسقف نشینی سالزبورگ در سال 1811، این باغ به سبک فعلی باغ منظر انگلیسی توسط ولیعهد لودویگ از بایرن تفسیر شد و بخشی از مناطق باروک حفظ شد.

در سال 1893، مساحت باغ به دلیل ساخت تئاتر سالزبورگ، که مجموعه ساختمانی بزرگ در مجاورت جنوب غربی است، کاهش یافت. تئاتر دولتی سالزبورگ در Makartplatz توسط شرکت وینی Fellner & Helmer که در ساخت تئاتر تخصص داشت ساخته شد، به عنوان تئاتر شهر جدید پس از تئاتر قدیمی، که شاهزاده اسقف اعظم هیرونیموس کولوردو در سال 1775 به جای سالن رقص ساخته بود، مجبور شد به دلیل نقص امنیتی تخریب شود.

مجسمه‌های «شمشیربازان بورگسی» در ورودی Makartplatz دقیقاً شبیه به مجسمه‌های باستانی قرن هفدهم هستند که در نزدیکی رم پیدا شده و اکنون در موزه لوور است. مجسمه باستانی در اندازه واقعی یک جنگجو که با سوارکار می جنگد، شمشیرباز بورگسی نامیده می شود. شمشیرباز بورگزی به دلیل توسعه آناتومیک عالی خود متمایز است و بنابراین یکی از تحسین برانگیزترین مجسمه ها در هنر رنسانس بود.

در سال 1694، شاهزاده اسقف اعظم یوهان ارنست گراف تون و هوهنشتاین تصمیم گرفتند خانه کشیشی جدیدی برای دو کالج که توسط او تأسیس شده بود، همراه با کلیسای اختصاص داده شده به تثلیث مقدس، Dreifaltigkeitskirche، در مرزهای شرقی باغ هانیبال آن زمان، یعنی باغ شیبدار، بسازند. مکانی بین دروازه قرون وسطایی و کاخ سکوندوژنیتور مانیریست. امروزه، میدان ماکارت، باغ سابق هانیبال، تحت سلطه نمای کلیسای تثلیث مقدس است که یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ در وسط ساختمان‌های کالج، خانه جدید کشیش‌ها برپا کرده است.

در "Tanzmeisterhaus"، خانه شماره. 8 در هانیبالپلاتز، مربعی مستطیل شکل و کوچک در امتداد محور طولی کلیسای ترینیتی، که در زمان حیات هنرمندی که توسط امپراتور فرانتس ژوزف اول به وین منصوب شده بود، به ماکارت پلاتز تغییر نام داد. استاد رقص دربار برای آن ها کلاس های رقص برگزار کرد. اشراف، ولفگانگ آمادئوس موتزارت و پدر و مادرش از سال 1773 در آپارتمانی در طبقه اول زندگی می کردند تا زمانی که او در سال 1781 به وین نقل مکان کرد، اکنون موزه ای پس از آپارتمانی در Getreidegasse که ولفگانگ آمادئوس موتزارت در آن متولد شده بود، کوچک شده بود.

بین برج‌های بیرون زده، نمای کلیسای تثلیث مقدس به صورت مقعر در وسط با یک پنجره قوسی گرد با پیچک‌ها، بین ستون‌های دوتایی و ستون‌های دوتایی ارائه‌شده، ساخته شده توسط یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ از 1694 تا 1702 تاب می‌خورد. برج هایی در دو طرف با ناقوس ها و شیروانی های ساعت. روی اتاق زیر شیروانی، نشان بنیانگذار با کلاهبردار و شمشیر، به عنوان یک ویژگی نمادین سنتی شاهزاده اسقف اعظم یوهان ارنست فون تون و هوهنشتاین، که هم قدرت معنوی و هم سکولار خود را اعمال می کرد. خلیج مرکزی مقعر تماشاگر را به نزدیک شدن و ورود به کلیسا دعوت می کند.

تنبور، حلقه اتصال استوانه‌ای شکل و پنجره‌باز بین کلیسا و گنبد، به‌وسیله ستون‌های ظریف دوتایی به هشت واحد با پنجره‌های مستطیلی کوچک تقسیم می‌شود. نقاشی دیواری گنبدی توسط یوهان مایکل روتمایر در حدود سال 1700 ساخته شد و تاج گذاری ماریا را با کمک فرشتگان مقدس، پیامبران و پدرسالاران نشان می دهد.

در سقف، تنبور دوم بسیار کوچکتر نیز وجود دارد که با پنجره های مستطیل شکل ساخته شده است. یوهان مایکل روتمایر محترم ترین و پرکارترین نقاش باروک اولیه در اتریش بود. یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ برای او ارزش زیادی قائل بود، که بر اساس طرح های او کلیسای ترینیتی توسط شاهزاده اسقف اعظم یوهان ارنست فون تون و هوهنشتاین از سال 1694 تا 1702 ساخته شد.

اتاق اصلی بیضی شکل تحت تأثیر نوری است که از طریق یک پنجره نیم دایره ای واقع در بالای محراب اصلی می تابد، که به مستطیل های کوچک تقسیم می شود، که به موجب آن مستطیل های کوچک به نوبه خود به به اصطلاح شیشه های حلزونی در یک افست لانه زنبوری تقسیم می شوند. محراب بلند در اصل برگرفته از طرحی از یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ است. reredos محراب یک aedicula، یک سازه مرمری با ستون‌ها و یک شیروانی طاق‌دار تخت است. تثلیث مقدس و دو فرشته پرستش به صورت یک گروه پلاستیکی نشان داده شده اند.

منبر با صلیب واعظ در طاقچه دیوار سمت راست فرو رفته است. نیمکت ها روی چهار دیوار مورب روی یک کف مرمر قرار دارند که دارای طرحی است که بر بیضی بودن اتاق تأکید دارد. در سردابه یک تابوت با قلب شاهزاده اسقف اعظم سازنده یوهان ارنست کنت تون و هوهنشتاین بر اساس طرحی از یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ قرار دارد.

گاز لینزر، جاده اصلی دراز شهر قدیمی سالزبورگ در ساحل راست سالزاخ، از Platzl به Schallmoserstraße در جهت وین منتهی می شود. اندکی پس از آغاز لینزر گاز در ارتفاع استفان-تسوایگ-پلاتز، دروازه فرانسیس در سمت راست، جنوب، لینزر گاز واقع شده است. فرانسیس گیت یک گذرگاه 2 طبقه مرتفع است، دروازه‌ای با رنگ روستایی به استفان-تسوایگ-وگ به بندر فرانسیس و به سمت صومعه کاپوچین در کاپوزینربرگ. در تاج طاق، کارتریج ارتشی مجسمه‌سازی شده با نشان کنت مارکوس سیتیکوس از هوهنمس، از سال 1612 تا 1619، اسقف اعظم بنیاد طاق سالزبورگ، سازنده دروازه فرانسیس، قرار دارد. در بالای کارتریج ارتش نقش برجسته ای وجود دارد که بر روی آن انگ HL وجود دارد. فرانسیس در قاب بندی با شیروانی دمیده، مربوط به سال 1617 نشان داده شده است.

تمرکز عکس گرفته شده در Linzer Gasse روی براکت های آهنی است که به عنوان محافظ بینی نیز شناخته می شوند. حفاظ بینی دست ساز از قرون وسطی توسط آهنگرها از آهن ساخته شده است. کاردستی تبلیغ شده با نمادهایی مانند کلید جلب توجه می کند. اصناف شرکت‌هایی از صنعتگران هستند که در قرون وسطی برای محافظت از منافع مشترک ایجاد شدند.

در Linzer Gasse شماره. 41 کلیسای Sebastians وجود دارد که با ضلع طولانی جنوب شرقی و برج نمای آن در راستای Linzer Gasse است. اولین کلیسای سنت سباستین مربوط به سال های 1505-1512 است. از 1749-1753 بازسازی شد. محراب مرتفع در اپسی گرد جمع شده دارای ساختار مرمری کمی مقعر با دسته‌هایی از ستون‌ها، یک جفت ستون ارائه شده، میل میل مستقیم و بالای حلزونی است. در مرکز مجسمه ای با مریم با کودک مربوط به حدود 1610. در گزیده نقش برجسته ای از سنت سباستین مربوط به سال 1964 وجود دارد.

دسترسی به قبرستان سباستین از خیابان لینزر (Linzer Straße) بین گروه کر کلیسای سباستین و هتل Altstadthotel آمادئوس است. یک درگاه قوسی نیم دایره ای که با ستون ها، گلدسته و بالای آن از سال 1600 با یک شیروانی دمیده که حاوی نشان رسمی بنیانگذار و سازنده، شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش است، محصور شده است.

قبرستان سباستین به شمال غربی کلیسای سباستین متصل می شود. این بنا از سال 1595 تا 1600 به نمایندگی از شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش به جای گورستانی که از ابتدای قرن شانزدهم وجود داشت، با الگوبرداری از کامپی سانتی ایتالیایی ساخته شد. کامپوسانتو، ایتالیایی به معنای «زمین مقدس»، نام ایتالیایی برای یک گورستان محصور حیاط مانند با یک طاق نما به سمت داخل است. گورستان سباستین از هر طرف توسط طاق های ستونی احاطه شده است. طاق ها با طاق های کشاله ران بین کمربندهای قوسی شکل است.

در مزرعه گورستان سباستین در کنار مسیر مقبره، یوهان انجیلیست انگل، علاقه‌مند به موتزارت، گوری نمایشی حاوی قبر خانواده نیسن ساخته بود. گئورگ نیکولاس نیسن ازدواج دومی با کنستانزه، موتزارت بیوه داشت. پدر موتزارت لئوپولد با این حال در گور به اصطلاح مشترک با شماره 83 به خاک سپرده شد، امروز گور Eggersche در ضلع جنوبی گورستان. ولفگانگ آمادئوس موتزارت در سنت مارکس در وین، مادرش در سنت اوستاش در پاریس و خواهر نانرل در سنت پیتر در سالزبورگ به خاک سپرده شدند.

در گوشه ساختمان در گوشه Dreifaltigkeitsgasse / Linzer Gasse، به اصطلاح "Münchner Hof"، مجسمه ای به لبه بیرون زده طبقه اول متصل شده است که یک راهب سبک با بازوهای برافراشته را به تصویر می کشد، دست چپ را در دست گرفته است. کتاب. نشان رسمی مونیخ راهبی است که در دست چپ خود کتاب سوگند یاد می کند و در سمت راست سوگند یاد می کند. نشان مونیخ به عنوان Münchner Kindl شناخته می شود. Münchner Hof در جایی قرار دارد که قدیمی‌ترین مسافرخانه آبجوسازی در سالزبورگ، "Goldenes Kreuz-Wirtshaus" قرار داشت.

Salzach از شمال به مسافرخانه می ریزد. نام خود را مدیون کشتی‌های نمکی است که در رودخانه کار می‌کردند. نمک از هالین دورنبرگ مهمترین منبع درآمد اسقف اعظم سالزبورگ بود. Salzach و Inn در مرز باواریا قرار دارند، جایی که رسوبات نمک در Berchtesgaden نیز وجود داشت. هر دو شرایط با هم مبنای درگیری بین اسقف اعظم سالزبورگ و بایرن شدند که در سال 1611 با اشغال برشتسگادن توسط شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش به اوج خود رسید. در نتیجه، ماکسیمیلیان اول، دوک باواریا، سالزبورگ را اشغال کرد و شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش را مجبور به کناره گیری کرد.

از طریق طاق تالار شهر وارد میدان شهرداری می شوید. در انتهای میدان تالار شهر، برج تالار شهر در محور جانبی نمای روکوکوی ساختمان قرار دارد. برج تالار شهر قدیمی توسط ستون های غول پیکر بالای قرنیز با ستون های گوشه ای قرار گرفته است. بر روی برج ناقوس شش ضلعی کوچک با گنبدی چند قسمتی قرار دارد. برج ناقوس شامل دو ناقوس کوچکتر مربوط به قرن 14 و 16 و یک ناقوس بزرگ مربوط به قرن 20 است. در قرون وسطی، ساکنان به ناقوس وابسته بودند، زیرا ساعت برج تنها در قرن 18 اضافه شد. زنگ به ساکنین حس زمان می داد و در صورت آتش سوزی نواخته می شد.

Alte Markt یک میدان مستطیل شکل است که در ضلع شمالی باریک توسط خیابان Kranzlmarkt-Judengasse لمس می شود و به شکل مستطیل در جنوب گسترده شده و به سمت محل اقامت باز می شود. این میدان توسط یک ردیف بسته از خانه‌های شهری 5 تا 6 طبقه، که بیشتر آن‌ها متعلق به قرون وسطی یا متعلق به قرن شانزدهم هستند، احاطه شده است. خانه‌ها قسمتی 16 تا 3 و قسمتی 4 تا 6 محوری هستند و بیشتر دارای پنجره‌های چهارگوش و پرده‌های پروفیلی هستند.

غلبه نماهای باریک گچ بری شده با سایبان های مستقیم پنجره، دکورهای اسلب یا دکورهای ظریف قرن نوزدهم برای شخصیت فضا تعیین کننده است. سبک دال ژوزفین از ساختمان‌های ساده حومه شهر استفاده می‌کرد که نظم تکتونیکی را به لایه‌هایی از دیوارها و دال‌ها تبدیل کرده بود. در وسط میدان صمیمی در Alter Markt، فواره بازار سابق، تقدیم به سنت فلوریان، با ستون فلوریانی در وسط فواره قرار دارد.

حوض چاه هشت ضلعی ساخته شده از سنگ مرمر Untersberg در سال 1488 به جای یک چاه قدیمی پس از ساخت لوله آب آشامیدنی از Gersberg بر روی پل شهر به بازار قدیمی ساخته شد. توری مارپیچی پرآذین و نقاشی شده روی فواره مربوط به سال 1583 است که پیچک های آن به گروتسک های ساخته شده از ورق فلز، بز، پرندگان، سواران و سر ختم می شود.

Alte Markt یک میدان مستطیل شکل است که در ضلع شمالی باریک توسط خیابان Kranzlmarkt-Judengasse لمس می شود و به شکل مستطیل در جنوب گسترده شده و به سمت محل اقامت باز می شود.

این میدان توسط یک ردیف بسته از خانه‌های شهری 5 تا 6 طبقه، که بیشتر آن‌ها متعلق به قرون وسطی یا متعلق به قرن شانزدهم هستند، احاطه شده است. خانه‌ها قسمتی 16 تا 3 و قسمتی 4 تا 6 محوری هستند و بیشتر دارای پنجره‌های چهارگوش و پرده‌های پروفیلی هستند.

غلبه نماهای باریک گچ بری شده با سایبان های مستقیم پنجره، دکورهای اسلب یا دکورهای ظریف قرن نوزدهم برای شخصیت فضا تعیین کننده است. سبک دال ژوزفین از ساختمان‌های ساده حومه شهر استفاده می‌کرد که نظم تکتونیکی را به لایه‌هایی از دیوارها و دال‌ها تبدیل کرده بود. دیوار خانه ها به جای ستون های بزرگ با نوارهای ستونی تزئین شده بود.

در وسط میدان صمیمی در Alter Markt، فواره بازار سابق، تقدیم به سنت فلوریان، با ستون فلوریانی در وسط فواره قرار دارد. حوض چاه هشت ضلعی ساخته شده از سنگ مرمر Untersberg در سال 1488 به جای یک چاه قدیمی پس از ساخت لوله آب آشامیدنی از Gersberg بر روی پل شهر به بازار قدیمی ساخته شد. گرسبرگ در حوضه ای در جنوب غربی بین گایزبرگ و کوهبرگ، که کوهپایه ای شمال غربی گایزبرگ است، واقع شده است. توری مارپیچی پرآذین و نقاشی شده روی فواره مربوط به سال 1583 است که پیچک های آن به گروتسک های ساخته شده از ورق فلز، بز، پرندگان، سواران و سر ختم می شود.

در سطح Florianibrunnen، در ضلع شرقی میدان، در خانه شماره. 6، داروخانه قدیمی دربار شاهزاده اسقف اعظم است که در سال 1591 در خانه ای با قاب های پنجره باروک اواخر و سقف هایی با پیچ های اوج از اواسط قرن هجدهم تأسیس شد.

داروخانه قدیمی دربار شاهزاده اسقف اعظم در طبقه همکف دارای یک جلوی مغازه 3 محوره از حدود سال 1903 است. داروخانه حفاظت شده، اتاق های کار داروخانه، با قفسه ها، میز نسخه و همچنین ظروف و دستگاه های قرن 18 روکوکو هستند. . در داروخانه در اصل در خانه همجوار شماره 7 قرار داشت و فقط به مکان فعلی آن، خانه شماره 6 منتقل شد. 1903، در سال XNUMX.

کافه توماسلی در Alter Markt شماره 9 در سالزبورگ در سال 1700 تاسیس شد. این کافه قدیمی ترین کافه در اتریش است. به یوهان فونتین، که از فرانسه آمده بود، اجازه سرو شکلات، چای و قهوه در Goldgasse مجاور داده شد. پس از مرگ فونتین، صندوق قهوه چندین بار دست به دست شد. در سال 1753، قهوه خانه انگلهاردشه توسط آنتون استایگر، استاد دربار اسقف اعظم زیگموند سوم، تصرف شد. کنت شراتنباخ در سال 1764 آنتون استایگر «مسکون آبراهام زیلنریشه» را در گوشه بازار قدیمی خرید، خانه ای که دارای نمای 3 محوره رو به Alter Markt و نمای 4 محوری رو به Churfürststrasse است و دارای دیواری شیبدار طبقه همکف است. قاب های پنجره در حدود سال 1800. استیگر قهوه خانه را به یک مکان زیبا برای طبقه بالا تبدیل کرد. اعضای خانواده موتزارت و هایدن نیز رفت و آمد داشتند کافه توماسلی. کارل توماسلی کافه را در سال 1852 خرید و کیوسک توماسلی را در مقابل کافه در سال 1859 افتتاح کرد. ایوان در سال 1937/38 توسط اتو پراسینگر اضافه شد. پس از جنگ جهانی دوم، آمریکایی ها این کافه را با نام کافه خیابان چهل دوم اداره کردند.

لودویگ مایکل فون شوانتالر، آخرین فرزند خانواده مجسمه سازان اتریش علیا، شوانتالر، بنای یادبود موتزارت را در سال 1841 به مناسبت پنجاهمین سال مرگ ولفگانگ آمادئوس موتزارت خلق کرد. مجسمه برنزی با ارتفاع تقریباً سه متر که توسط یوهان باپتیست استیگلمایر، مدیر کارخانه ریخته گری سنگ معدن سلطنتی در مونیخ ساخته شده است، در 50 سپتامبر 4 در سالزبورگ در وسط میدانی که در آن زمان Michaeler-Platz بود، ساخته شد.

شکل کلاسیک برنز یک موتزارت را در حالت متضاد دامن و کت معاصر، قلم، صفحه موسیقی (طومار) و تاج گل لور نشان می دهد. تمثیل هایی که به صورت نقش برجسته های برنزی اجرا شده اند، نمادی از کار موتزارت در زمینه های کلیسا، کنسرت و موسیقی مجلسی و همچنین اپرا هستند. میدان موتزارتز امروزی در سال 1588 با تخریب خانه‌های مختلف شهری تحت رهبری اسقف اعظم ولف دیتریش فون رایتناو ساخته شد. خانه Mozartplatz 1 به اصطلاح New Residence است که موزه سالزبورگ در آن قرار دارد. مجسمه موتزارت یکی از مشهورترین موضوعات کارت پستال در شهر قدیمی سالزبورگ است.

در پشت این اقامتگاه، گنبد طبل کلیسای دانشگاهی سالزبورگ، که در منطقه دانشگاه لودرون پاریس از سال 1696 تا 1707 توسط شاهزاده اسقف اعظم یوهان ارنست گراف فون تون و هوهنشتاین بر اساس طرح های یوهان برنهارد فیشر فون ارلاخ و زیر نظر او ساخته شد. جوهان گرابنر مزون ستاره دربار به صورت هشت ضلعی توسط میله های دوتایی تقسیم شده است.

در کنار گنبد طبل، برج‌های نرده‌دار کلیسای کالجی قرار دارند که در گوشه‌های آن مجسمه‌هایی را می‌بینید. یک فانوس، یک سازه روباز گرد، بر روی گنبد درام بالای چشمه گنبد قرار گرفته است. در کلیساهای باروک، یک فانوس تقریباً همیشه انتهای یک گنبد را تشکیل می دهد و منبع مهمی از نور روز را نشان می دهد.

Residenzplatz توسط شاهزاده اسقف اعظم Wolf Dietrich von Raitenau با حذف یک ردیف از خانه های شهری در Aschhof در حدود سال 1590 ایجاد شد، یک میدان کوچکتر مطابق با ساختمان اصلی Hypo امروزی در Residenzplatz که حدود 1,500 متر مربع را پوشانده بود، و قبرستان کلیسای جامع که در شمال آن قرار داشت. کلیسای جامع واقع شده است به عنوان جایگزینی برای گورستان کلیسای جامع، قبرستان سباستین در کنار کلیسای سنت سباستین در سمت راست شهر قدیمی ایجاد شد.

در امتداد آشهوف و به سمت خانه های شهر، دیوار محکمی در اطراف قبرستان کلیسای جامع در آن زمان می چرخید، دیوار قلعه که مرز بین شهر شاهزاده و شهرستان را نشان می داد. ولف دیتریش نیز در سال 1593 این دیوار را به سمت کلیسای جامع جابجا کرد. به این ترتیب میدان روبروی اقامتگاه قدیمی و جدید، که در آن زمان میدان اصلی نامیده می شد، ایجاد شد.

به اصطلاح Wallistrakt، که امروزه بخشی از دانشگاه پاریس-لودرون را در خود جای داده است، در سال 1622 توسط شاهزاده اسقف اعظم پاریس کنت فون لودرون تأسیس شد. نام این ساختمان Wallistrakt از ساکن ماریا فرانزیسکا کنتس والیس بود.

قدیمی‌ترین قسمت دیوار والیس، ساختمان طاق حیاطی است که دارای نمای سه طبقه است که دیوار غربی میدان کلیسای جامع را تشکیل می‌دهد. طبقات با نوارهای افقی مسطح دوتایی و گچ بری شده که پنجره ها روی آن قرار دارند، تقسیم می شوند. نمای مسطح به صورت عمودی توسط ستون های گوشه ای روستایی و محورهای پنجره تاکید شده است.

طبقه بزرگ ساختمان طاق بارگاه در طبقه دوم بود. در شمال، در جناح جنوبی اقامتگاه، در جنوب، با Archabbey سنت پیتر همسایه است. در قسمت جنوبی ساختمان طاق دربار، موزه سنت پیتر، بخشی از موزه DomQuartier وجود دارد. آپارتمان های شاهزاده اسقف اعظم ولف دیتریش در این منطقه جنوبی ساختمان طاق دربار قرار داشت.

طاق‌ها یک تالار ستونی 3 محوره و 2 طبقه هستند که در سال 1604 توسط شاهزاده اسقف اعظم Wolf Dietrich von Raitenau ساخته شد. طاق های حیاط Domplatz را به محور Franziskanergasse Hofstallgasse متصل می کند که به صورت متعامد به نمای کلیسای جامع امتداد دارد و در سال 1607 تکمیل شد.

از طریق طاق های حیاط، از غرب وارد محوطه کلیسای جامع می شد، انگار از طاق پیروزی. «porta triumphalis» که در ابتدا قرار بود با پنج طاق به سمت میدان کلیسای جامع باز شود، در پایان راهپیمایی شاهزاده اسقف اعظم نقش داشت.

کلیسای جامع سالزبورگ به hll تقدیم شده است. روپرت و ویرجیل. این حمایت در 24 سپتامبر، روز سنت روپرت جشن گرفته می شود. کلیسای جامع سالزبورگ یک ساختمان باروک است که در سال 1628 توسط شاهزاده اسقف اعظم پاریس کنت فون لودرون افتتاح شد.

گذرگاه در قسمت شرقی، جلوی کلیسای جامع است. در بالای گذرگاه، گنبد طبلی کلیسای جامع به ارتفاع 71 متر با ستون های گوشه و پنجره های مستطیل شکل قرار دارد. در گنبد هشت نقاشی دیواری با صحنه هایی از عهد عتیق در دو ردیف وجود دارد. صحنه ها مربوط به صحنه مصائب مسیح در شبستان است. بین ردیف های نقاشی های دیواری ردیفی با پنجره قرار دارد. بر روی سطوح قطعه ای گنبد، نمایش هایی از چهار مبشر دیده می شود.

در بالای ستون های تقاطع شیب دار آویزهای ذوزنقه ای برای انتقال از پلان مربع مربع گذرگاه به طبل هشت ضلعی وجود دارد. گنبد به شکل طاق صومعه با سطح منحنی است که به سمت بالا در بالای پایه هشت ضلعی طبل در هر طرف چند ضلعی باریک تر می شود. در راس مرکزی یک ساختار روباز در بالای چشم گنبدی به نام فانوس وجود دارد که روح القدس به صورت کبوتری در آن قرار دارد. تقاطع تقریباً تمام نور را از فانوس گنبد دریافت می کند.

در کلیسای جامع سالزبورگ نور گروه کر تک شبستانی می درخشد، که محراب بلند ایستاده، سازه ای از سنگ مرمر با ستون ها و یک شیروانی منحنی و دمیده در آن غوطه ور شده است. بالای محراب مرتفع با شیروانی مثلثی دمیده با پیچ و خم های شیب دار و کریاتید قاب شده است. تابلوی محراب رستاخیز مسیح را با تپه نشان می دهد. روپرت و ویرجیل در گزیده. در منسا، میز محراب، یادگاری از سنت روپرت و ویرژیل وجود دارد. روپرت سنت پیتر، اولین صومعه اتریش را تأسیس کرد، ویرژیل راهب سنت پیتر بود و اولین کلیسای جامع را در سالزبورگ ساخت.

شبستان کلیسای جامع سالزبورگ چهار وجهی است. شبستان اصلی در دو طرف با ردیفی از نمازخانه ها و اوراتوریوها در بالا همراه است. دیوارها توسط ستون های دوتایی به ترتیب عظیم، با شفت های صاف و سرستون های مرکب ساخته شده اند. در بالای ستون‌ها، میخچه‌ای محیطی و میل لنگی وجود دارد که طاق بشکه‌ای با تسمه‌های دوتایی روی آن قرار دارد.

کرانکینگ کشیدن یک قرنیز افقی در اطراف یک برآمدگی دیوار عمودی است که یک قرنیز را روی یک جزء بیرون زده کشیده می شود. اصطلاح میناکاری به معنای کل عناصر ساختاری افقی بالای ستون ها درک می شود.

در محفظه‌های بین ستون و گلدسته، طاق‌های قوسی بلند، بالکن‌های بیرون زده که بر روی کنسول‌های حلزونی قرار گرفته‌اند و درهای سخنوری دو قسمتی وجود دارد. اوراتوریوها، نمازخانه‌های کوچک مجزا، مانند کنده‌ای بر روی گالری شبستان قرار دارند و درهایی به اتاق اصلی دارند. یک سخنرانی معمولاً برای عموم آزاد نیست، بلکه مختص گروه خاصی است، به عنوان مثال، روحانیون، اعضای فرقه، برادران یا مؤمنان برجسته.

بازوهای عرضی تک شبستان و گروه کر هر کدام به صورت یوغی مستطیل شکل به صورت نیم دایره به چهارراه مربع متصل می شوند. در طاقچه نیم دایره ای گروه کر، 2 طبقه از 3 پنجره با ستون ها ترکیب شده است. انتقال به تقاطع شبستان اصلی، بازوهای عرضی و گروه کر بوسیله چند لایه ستون منقبض شده است.

تریکونچوها غرق در نور هستند در حالی که شبستان به دلیل تنها نور غیر مستقیم در نیمه تاریکی است. بر خلاف پلان طبقه به صورت صلیب لاتین، که در آن یک شبستان مستقیم در ناحیه تقاطع با زوایای قائم با یک گذرگاه مستقیم به همین ترتیب عبور می کند، در گروه کر سه صدفی، تریکنچوس، سه کونچ، یعنی اپسی نیم دایره ای هم اندازه. ، در اضلاع یک مربع به این صورت روی هم قرار گرفته اند به طوری که پلان کف به شکل برگ شبدر باشد.

گچبری سفید با نقوش عمدتاً زینتی با رنگ مشکی در قسمت‌های زیرین و فرورفتگی‌ها، نماهای تزئین شده از زیر طاق‌ها، گذرگاه‌های نمازخانه و مناطق دیوار بین ستون‌ها را تزئین می‌کند. گچ بر روی میخ با یک بند کشی کشیده شده و دنباله ای از میدان های هندسی با قاب های نزدیک به هم در طاق بین وترها را تشکیل می دهد. کف کلیسای جامع از سنگ مرمر آنترسبرگ روشن و قرمز رنگی Adnet تشکیل شده است.

قلعه هوهنسالزبورگ در Festungsberg بالای شهر قدیمی سالزبورگ واقع شده است. این کاخ توسط اسقف اعظم گبهارد، یک فرد متبرک از اسقف اعظم سالزبورگ، در حدود سال 1077 به عنوان یک کاخ رومی با دیواری مدور اطراف بالای تپه ساخته شد. اسقف اعظم گبهارد در کلیسای کوچک امپراتور هاینریش سوم، 1017 - 1056، پادشاه رومی-آلمانی، امپراتور و دوک باواریا فعال بود. در سال 1060 به عنوان اسقف اعظم به سالزبورگ آمد. او عمدتاً خود را وقف تأسیس اسقف نشین گورک (1072) و صومعه بندیکتین Admont (1074) کرد.

از سال 1077 به بعد مجبور شد 9 سال در سوابیا و زاکسن بماند، زیرا پس از خلع ید و تبعید هانری چهارم به پادشاه مخالف رودلف فون راینفلدن پیوسته بود و نمی توانست در برابر هاینریش چهارم دفاع کند. در اسقف اعظم خود در حدود سال 1500، محل زندگی اسقف اعظم لئونهارد فون کوچاخ، که حکومت مطلقه و خویشاوندی را بر عهده داشت، به شکل مجللی تجهیز شد و قلعه به شکل امروزی گسترش یافت. تنها محاصره ناموفق قلعه در جنگ دهقانان در سال 1525 اتفاق افتاد. از زمان سکولاریزه شدن اسقف اعظم در سال 1803، قلعه هوهنسالزبورگ در دست دولت بوده است.

قبلاً در قرون وسطی یک "Rosstümpel" در Capitelplatz وجود داشت که در آن زمان هنوز در وسط میدان بود. در زمان شاهزاده اسقف اعظم لئوپولد فراهر فون فیرمیان، برادرزاده شاهزاده اسقف اعظم یوهان ارنست گراف فون تون و هوهنشتاین، مجموعه صلیبی شکل جدید با گوشه های منحنی و نرده در سال 1732 بر اساس طرحی از فرانتس آنتون دانرایتر، بازرس ارشد سالز ساخته شد. باغ های دادگاه

دسترسی اسب‌ها به حوض آب مستقیماً به گروه مجسمه‌ها منتهی می‌شود که خدای دریا، نپتون را با سه‌جانبه و تاج بر روی اسب دریایی پرآب با 2 تریتون آب‌ریز در طرفین نشان می‌دهد، موجودات ترکیبی که نیمی از آن‌ها هستند. شامل بالاتنه انسان و پایین تنه ماهی‌مانند با باله دم، در طاقچه‌ای گرد قوسی در دهانه‌ای با ستون دوتایی، میناسی مستقیم و بالای شیروانی پیچ‌دار خمیده با گلدان‌های زینتی. مجسمه باروک و متحرک توسط مجسمه ساز سالزبورگ جوزف آنتون فافینگر ساخته شده است که فواره فلوریانی را در Alter Markt نیز طراحی کرده است. در بالای دم دید، یک کرونوگرام، کتیبه ای به زبان لاتین، که در آن حروف بزرگ برجسته یک عدد سال را به عنوان اعداد نشان می دهد، با نشان حجاری شده شاهزاده اسقف اعظم لئوپولد فریهر فون فیرمیان در میدان شیروانی وجود دارد.

یکی از اولین چیزهایی که هنگام ورود به حیاط اصلی اقامتگاه قدیمی از Residenzplatz می بینید طاقچه غار با یک فواره و کشتن اژدها توسط هرکول در زیر طاقچه های دهلیز غربی است. تصویرهای هرکول یادبودهایی از هنر سفارشی باروک هستند که به عنوان یک رسانه سیاسی مورد استفاده قرار می گرفتند. هرکول قهرمانی است که به دلیل قدرتش مشهور است، شخصیتی از اساطیر یونان. فرقه قهرمان نقش مهمی برای دولت ایفا کرد، زیرا توسل به شخصیت های نیمه الهی نشان دهنده مشروعیت و حفاظت الهی بود.

تصویر کشتن اژدها توسط هرکول بر اساس طرحی از شاهزاده اسقف اعظم Wolf Dietrich von Raitenau بود که محل اقامت جدید در شرق کلیسای جامع را بازسازی کرد و محل اقامت اسقف اعظم واقعی در غرب کلیسای جامع تا حد زیادی بازسازی شد.

هیرونیموس گراف فون کولردو، آخرین اسقف اعظم شاهزاده سالزبورگ قبل از سکولاریزاسیون در سال 1803، دیوارهای اتاق های دولتی اقامتگاه را با تزئینات ظریف سفید و طلایی توسط گچ کار درباری، پیتر فالودر، مطابق با سلیقه کلاسیک آن زمان تزئین کرد.

اجاق‌های کاشی‌کاری کلاسیک اولیه حفظ شده مربوط به دهه‌های 1770 و 1780 هستند. در سال 1803 اسقف اعظم به یک حکومت سکولار تبدیل شد. با انتقال به دربار امپراتوری، این اقامتگاه توسط خانواده امپراتوری اتریش به عنوان اقامتگاه ثانویه مورد استفاده قرار گرفت. هابسبورگ ها اتاق های دولتی را با مبلمان Hofimmobiliendepot تجهیز کردند.

اتاق کنفرانس تحت تسلط نور الکتریکی 2 لوستر است که در ابتدا برای استفاده با شمع ها از سقف آویزان شده بود. Chamdeliers عناصر روشنایی هستند که در اتریش به آنها "Luster" نیز می گویند و با استفاده از چندین منبع نور و شیشه برای شکست نور، بازی نور را ایجاد می کنند. لوسترها اغلب برای اهداف نمایشی در سالن های برجسته استفاده می شوند.